Jules LISMONDE

Jules Lismonde studeerde kunst aan de Académie Royale des Beaux-Arts in Brussel en Sint-Genesius-Rode.

Hij woonde tussen de bomen, in de grote villa Les roches, waar hij samen met zijn echtgenote Albertine De Wispelaere ("Tity") (Blankenberge, 6 augustus 1908 - Linkebeek, 23 oktober 1997), vijftig jaar van zijn leven doorbracht.

Nadat hij zich had gewijd aan olieverfschilderijen, waarvan slechts enkele bewaard zijn gebleven (portretten, landschappen), begon hij te tekenen, voornamelijk met houtskool.

In 1934 schreef Jean Groffier: "En tant que peintre, disons-le de suite, Lismonde n'est pas un coloriste. Sous le pinceau du peintre se cache avant tout le dessinateur. Sa couleur est triste, inquiète, ses effets sont gris; mais d'une délicieuse mélancolie. En fait, le paysagiste Lismonde est une des personnalités les plus intéressantes du monde pictural belge et dont le nom dépassera bientôt les limites de nos frontières".[1]

In 1945 was Jules Lismonde een van de grondleggers van de "La Jeune Peinture Belge" en "Cap d'Encre".

Lismonde was eveneens een getalenteerd portrettist. Tijdens de jaren 30-40 maakte hij een reeks portretten van persoonlijkheden uit de intellectuele en literaire wereld van die tijd.